πολυδιεξόδευτος

-ον, Α

αυτός που εύκολα μπορεί να παραπλανηθεί, να παραστρατήσει.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ-* + -διεξόδευτος (< διεξοδεύω «βρίσκω διέξοδο, εξέρχομαι»), πρβλ. δυσ-διεξόδευτος].